„Chcemy zrobić grę, ale nie wiemy jak” – pamiętniki projektanta #2

/2 komentarze/w /Autor

Pisałem jakiś czas temu o tym, jak poznałem Wojtka i Piotrka. Poprzez wspólnego znajomego wkręcili się do mnie do mieszkania i mieli konkretny plan – zrobić grę.

Powiedzieli oni, że prowadzą agencję reklamową, która zajmuje się różnymi rzeczami, ale chcieliby zająć się wydawaniem gier. Uśmiechnąłem się do siebie i pomyślałem, że mamy kolejnych naiwniaków, którzy nie wiedzą, w co się pakują – opowiedziałem im więc, co wiąże się z takim „wydawaniem gier”. Zazwyczaj ludzie nie mają świadomości, że trzeba zainwestować całe multum swojego czasu i jeszcze więcej pieniędzy, które może się zwrócą, a może nie. Często nie wiedzą, ile będą mieli problemów z ilustratorami, grafikami, testami gry, szlifowaniem instrukcji itd., itd.

Po wstępnej pogadance, chłopaki się nie zniechęcili, co było dla mnie sporym zaskoczeniem. Postanowiliśmy się spotkać i pogadać o tym trochę więcej. Gdy doszło do tego spotkania, pierwszy moje pytanie brzmiało: „Dlaczego w ogóle do mnie przychodzicie? Wiecie, że ja mam bardzo małe doświadczenie jako autor i żadne jako wydawca?”. Odparli, że oni zagłębiają się w te realia, ale potrzebują kogoś, kto lepiej zna ten proces od środka. Dodatkowo, grali w Mercuriusa, gra im się spodobała (jak się okazuje są takie osoby;)) i stwierdzili, że samemu nie są w stanie opracować mechaniki gry.

Nie jestem pewien, czy to było to samo spotkanie, czy już kolejne, ale Piotrek (który jest z wykształcenia i zamiłowania historykiem) przyniósł grafiki i prezentację tematu, który ma pojawić się w grze. Chodziło im o grę, która opowiada o wojnach w środku europy za czasów świetności polskiej husarii (prototypowy tytuł gry to była właśnie „Husaria”). Grali oni w Boże Igrzysko, ale chodziło im o coś z bezpośrednią interakcją, z bitwami i dyplomacją. Po tym spotkaniu umówiliśmy się, że daje sobie parę tygodni i spróbuję opracować jakiś wstępny pomysł na grę. Coś o husarii, coś pomiędzy Ryzykiem a Grą o Tron (oni dali taki wyznacznik dla ciężkości i charakteru gry). Grę z losowością, ale niezbyt dużą, dyplomację, która zaostrzy konflikty, ale nie przedłuży zbytnio rozgrywki.

Parę dni później usiadłem do stołu, wziąłem zeszyt i nie potrafiłem wymyślić zupełnie niczego.

Przyszedł do mnie Tymo ze znajomymi, czyli pamiętniki projektanta #1

/7 komentarzy/w /Autor

Na początku tego roku umówiłem się z dwoma znajomymi ze zboru na planszówki. Tymo i Przemek (który czasem pojawia się w moich videocastach) znali jakieś gry, ale ja otworzyłem ich oczy na bezkres świata gier planszowych. Zaczęło się od 7 Cudów Świata, Dixita, Restistance, Eclipse, Cyklad i testów moich projektów. Po jakimś czasie Tymo zaprosił znajomego ze studiów z jeszcze innym graczem na nasze spotkanie z grami planszowymi.

Zazwyczaj nie lubię grać z zupełnie nieznanymi mi osobami, bo można trafić na bardzo różne osoby i często nie wiem jaką grę zaproponować. Graliśmy w różne planszówki i bardzo szybko okazało się, że znajomi Tyma (Piotr i Wojtek) oglądają moje recenzje w internecie i nawet kupili sobie Mercuriusa (i nawet gra im się podoba). Nie jestem pewien, czy było to na pierwszym, czy na drugim spotkaniu, ale chłopaki powiedzieli, że chcieliby wydać grę.

Informację o tym, że ktoś chce zaprojektować grę, albo założyć wydawnictwo dostaję średnio 2 razy w tygodniu. Bardzo często zupełnie obce osoby piszą o swoich pomysłach, przysyłają instrukcje do gier i pytają o porady. Staram się pomóc na ile mogę, ale zazwyczaj podchodzę do takich informacji sceptycznie. Chętnie więc wysłuchałem pomysłu Piotrka i Wojtka, ale nie brałem ich zbyt poważnie.

Powiedzieli oni, że mają pomysł na temat gry, wiedzą mniej więcej czego oczekują od mechaniki i chcą założyć swoje wydawnictwo. No i właśnie dlatego przyszli do mnie pograć w planszówki, żeby mnie poznać i wspólnie zrobić grę. Projekt, do którego podchodziłem na początku sceptycznie i powoli przerodził się w świetną (wiem, że jestem nieobiektywny;) ) grę strategiczną z klimatem. Poziom trudności i mechanika gdzieś pomiędzy Ryzykiem a Grą o Tron. Trochę losowości, bardzo ciekawy mechanizm wyboru działania, sporo dyplomacji, walki i niespodziewanych zwrotów akcji. Więcej szczegółów wkrótce…